శ్వాస ఆగిపోతూ .... అశక్తుడ్ని

నమ్మలేకపోతున్నాను
ఎంత సేపటినుంచో తదేకంగా
డ్రస్సింగ్ టేబుల్ అద్దం లోకి చూస్తూ
అర్ధం చేసుకోగలుగుతున్నానే కాని
నా ఆత్మ నాతో లేదు అని
చిన్న చిన్న ముక్కలుగా రాలిందని,
అద్దంలాంటి హృదయం విసిరేయబడి
అతికించేందుకు వీలుకానంత
చిన్న ముక్కలుగా మారి
కలిపేందుకు చేసే ప్రతి ప్రయత్నమూ
తెగేంత పదును .... భంగపాటే అని
నా ప్రయత్నాన్ని నరికెయ్యగలిగినంత
రెండు వైపులా పదునైన
పదార్ధం ముక్కలు అయ్యాయని తెలిసే
తాకే ప్రయత్నం చెయ్యలేను.
రక్త స్రావం అవుతుందనో
ఊపిరి ఆగిపోతుందనో మాత్రం కాదు. 

ఎప్పుడైనా ఒక శ్వాస తీసుకునే
ప్రయత్నం చేస్తే .... నా ఆత్మ నుంచి
అప్పుడు నీవు .... మొండిగా
పసి బిడ్డలా తిరస్కరిస్తావు.
అబద్దాలాడి, నమ్మించాలని చూస్తావు.
నిజమే చెబుతున్నానంటావు.
కుదుటపడని అస్వస్తత నాది అంటూనే.
తోడున్నాగా ఫర్వాలేదంటావు.
ఇంకా ఎన్నెన్నో చెబుతుంటావు.
ఆ మాటలన్నీ అబద్దాలని నిరూపించే
ఆసక్తి లేదు నాకు.
అందులో ఆనందమూ లేదు.
తేడా అంతా .... దృష్టి కోణాల్లోనే
నా మదిలో, నీ మదిలో ఉన్న ....
మూల్యతల్లోనే
నేనేమీ చెయ్యలేను .... ఆశ్చర్యపోగలను తప్ప
అందుకే ఈ రక్తపోటు .... ఈ రక్తస్రావం
శరీరం స్వేదమయం, శ్వాస అందకపోవడం