తియ్యని బాధ
తీరని దాహం
అభౌతిక స్పందన
మూలంగా
అల్లిన రచన
నిజం
ఎద రాగమైతే
ఎంత కష్టమో
సంక్షిప్తీకరించడం
శీఘ్ర భావోద్వేగాల
అక్షర,
పదరూపీకరణ
ఏం రాసినా ....
సరి కాదనిపిస్తూ
మరోలా రాయాలనిపించే
ఆ హృదయారాటమే ....
ప్రేమ
ప్రేమ, అనేక
ప్రతీక్ష, నిరీక్షణల
నిరంతర
అగమ్య ఆవేదన
కురచ కొమ్మలు
ఒకదానితో ఒకటి
అందంగా
అంటు కట్టుకుని
అరణ్యంలా ఎదిగే
పరిణామక్రమం ....
విషమ పరిస్థితుల్ని
ఎన్నింటినో తట్టుకుని
ఎదురీది కాలానికి
ప్రేమకు తెలుసు
ప్రేమ, ప్రేమ ప్రేమను
గుర్తిస్తుంది.
పరిసరాల్లో
అణువు అణువులో
ఎక్కడ ఎలా ఉన్నా
ప్రేమ ప్రేమను
చూస్తుంది.
ఒక అద్దంలో
ప్రతిబింబం
రూపం చూసినట్లు
చూడటానికి కళ్ళు
అవసరం లేకపోయినా
గుడ్డిది కాదు
ప్రేమ ....
బహు విస్తృతం అది
సర్వత్రా విస్తరించి
అది ఒక వరద
ఒక ఉప్పెన ....
తాకుతుంది
దాని ప్రతిచర్యా
సఫలతకై
రక్తాశృవులు చింది
ఏ రంగు లేని
ఒక నీడ అని అనలేని
ఏ రూపమూ
ప్రత్యామ్నాయమూ కాని
చైతన్యం .... అది
ప్రతి శ్వాసద్వారా
ఆత్మను స్పర్శిస్తూ
ప్రేమ కూడా
ప్రేమను ప్రేమిస్తుంది.
అది ఒక అనంత అపార
మహోన్నత
అద్వితీయ
శాశ్వతత్వం శక్తి
అందుకే
మమైకం అవ్వాలి
మనం .... ప్రేమతో ప్రేమలో
దేన్నైనా చూడగలిగిన
చెయ్యగలిగిన
అనంతఅస్తిత్వ పవిత్ర
ప్రేమభావనలో
