Sunday, September 30, 2018

తరచి చూస్తే



నాకు తెలిసింది చాలా తక్కువ
స్వేదం ఇంకిన ముఖాలు
ఆ అరిగిన పాదరక్షలు
గోడలపై ఆ రాతలు
ఏ శిల్పో అందంగా చెక్కిన
అర్ధం కాని ఆ అపురూప చిత్రాలు
శోధించాల్సిన రహశ్యాలు ఎన్నో
కాలం ఖారాగారంలో
నేను అనుభూతి చెందీ ....
పాడలేని ఆలాపనల్లా

అబంధన



బావోద్వేగం ఒక సాగరం
పునర్జన్మిస్తూ ....
ఒక ప్రేమలా,
ఒక ద్వేషంలా,
ఒక విలాపంలా,
ఆపలేము ....
అడ్డుకట్ట కట్టలేము.
ఆపాలనే
ప్రయత్నం ఫలించదు.
ఏ మాటా వినపడదు.
ఏ మాటకూ అందనంత దూరంగా ....
సంకెళ్ళను తెంచుకున్న
స్వేచ్చా తరంగిణి లా

Saturday, September 29, 2018

అంతా శూన్యం




ఏదో అగాధం
వెలితి
ఎక్కడో ఉన్నట్లు
ఏదో దూరం
ఏదో విరామం
అధివాస్తవికత
వాస్తవికతల మధ్య
మనస్సుకు,
అంతరిక్షానికి మధ్య
ఖాళీ ....
ఒకటి బంజరు
ఒకటి ఆకాశం
లేని సత్యం
గుండెలు హత్తుకోని నిజం
తప్పించుకోలేని
ఈ శూన్య
అగాధాల లోతుల్లో ....










Friday, September 28, 2018

చూసాను



మెరుపు పులకరింపుల
ఉరుము ధ్వనుల
వసంతం లో .....

ఆనందిత హృదయ
ప్రేమ
ఆరాటం చూసాను 

ఆకాశం భూమి
లోతైన
ఆపేక్షానుబంధం చూసాను

కురిసిన
ఆత్మ
మకరందం  చూసాను

సర్వం
ఉపేక్షించి

Thursday, September 27, 2018

ఆఖరి మజిలీ




ఇదే నా ఆలోచన ఇదే నా నిర్ణయం
సాహసించి
పోరాడినవాడిదే జీవితం అని

జీవితంలో ఓడిపోయినా
ఎన్ని ఎదురుదెబ్బలు తగిలినా

గాయాలతో శరీరం రక్తశిక్తమై
దుర్భాషలెన్ని వినాల్సొచ్చినా

సమాజం వెలివేసి బెదిరించినా

ఇంకా ఎదగని మానసికతే అని
అస్తవ్యస్త అయోమయావస్థలో
ఉన్నానని అనుకున్నా ....

నీ నమ్మకం ఉంటే చాలు
నీ ప్రేమ ఉంటే చాలు
నీ చనువు చిరునవ్వుంటే చాలు

నీడను పంచుకునే నీ నా అనుబంధం
ఆరు అడుగుల భూమై .... అదే
జీవితం మిగిల్చిన మజిలీ అయినా

అపస్వరాల నీడలు



ఆలాపనలు కావు అవి
అలజడి రేకెత్తించే స్వరాలు

వస్తున్నాయి నా కోసమే
నావైపే
చేరువౌతూ ఉన్నాయి ....
ఇంకా ఇంకా

కళ్ళు మూసుకున్నాను.

అంధకారము శూన్యము
ఒంటరితనం .... అంతా

స్వరాల గొంతులు పెరుగుతూ
బిగ్గరగా .... ఇంకా బిగ్గరగా
కర్ణభేరీలు పగులు విస్పోటాల్లా
భరించలేనంతగా ....

పారిపోవాలనుకున్నాను
ఆ స్వరాలకు దూరంగా, కానీ

కాళ్ళు కదలడం లేదు.
అలజడి నిశ్శక్తత నీరసం

వలల్లా

ఆ వలల్లో చిక్కుకుని ....
నిరాలోచనుడ్ని లా

ఎవ్వరూ తోడులేక

నీడలా

వెంటాడే స్వరాల మధ్య
నిస్సహాయుడ్నై నేను

Monday, September 17, 2018

పడమటి పొద్దు



భావోద్వేగాల భూతద్దంలోంచి
చూస్తున్నా .... నిన్ను
పగిలి చెదిరిన ముక్కల
శల్య అవాస్తవ వాస్తవికతను

చూస్తూ చూస్తూనే ఉన్నాను

నన్ను నేను కోల్పోతూ
కరిగిపోతున్నాను

శ్వాస ఆడటం లేదు.

ఔనూ .... ఎందుకు ఇలా జరుగుతుంది?
ఎందుకు ఈ విధ్వంసం?
ఎందుకు నేను నశించిపోతున్నాను?
ఎందుకు శూన్యమై పోతున్నాను?
ఎందుకు ఈ అయోమయ అసంతులన
భావనల్లో మునిగిపోతున్నాను? 




ఎందుకు
ఈ చిన్న కోరిక చిన్ని ఆశ

ఇప్పటికైనా
నీవు నాకు దూరంగా పారిపోవాలి అని
కనిపించనంత సూక్ష్మమై పోవాలని

బహుశ
ఊపిరి పీల్చుకోగలుగుతాననేమో 


Saturday, September 15, 2018

మొండిమదిలో



నేను నా భావాలను
సలసల కాలే
కొలిమిలో పడేసి
కాల్చేయ్యాలి

మున్ముందు
ఎలాంటి
భావోద్వేగాలకు
చోటివ్వకూడదు

మొండితేఱిపోవాలి
ఈ చర్మం .... ఇనుము లా
ఎలాంటి ఆనందం పొందే
అవకాశం లేకుండా  

కానీ

ఒక వింత తపన, ఎందుకో
ఇంకా శేషంగా .... నాలో
నీవు నన్ను చూసి
చిరునవ్వు నవ్వడం చూడాలి అని 

నాలో ఏదైనా కోరిక ఇంకా
మిగిలి ఉంది అంటే
ఆ కోరిక
సంతోషంగా చూడాలి నిన్ను అని

Tuesday, September 11, 2018

తడబాటు జీవితం




దాదాపుగా దూరంగానే
ఉంటున్నాము అందరమూ
ఏ మనిషికీ మరో మనిషితో
సంబంధం లేదు.

వీడని భ్రమల్లో తేలుతూ
....
అకారణ ఆలోచనలతో
క్షణక్షణమూ
ప్రయోజనాన్నే ఆశిస్తూ 

ఏ ఇరువురమూ సమానం
కామని తెలిసినా
అసంతులన అస్థిరత్వం ....
చేరువయ్యేందుకు
సర్దుబాటుకు ఇష్టపడము.   

ఆలోచించాల్సిన అవసరం
లేని చోటే
అతిగా ఆలోచిస్తాము.
ఎన్నో విషయాలు
చివరివరకూ

చివరికి

రక్త వాహికలు
తట్టుకోలేని ప్రవాహం
ఒత్తిడి
గుండెపోటు అధికమై
పగిలే రక్తనాళాలు

మాట్లాడే పలుకులోనూ
అభద్రతా భావన ....
మన ప్రతి మాట, కూలబోయే
పునాదుల్లేని కట్టడపు
తప్పుల గాలి ఇటుకే

ప్రతి రోజూ ప్రతి క్షణమూ
చూస్తూనే ఉన్నాము ....
ఎన్నో తడబాటు చర్యల్ని
ఇంకో కొత్త బాధకు
ఇంకొన్ని కొత్త కారణాల్ని 

కొత్త ఊహాతీత లోకం




ఇదే సరైన సమయం ....
సరంజామా అంతా సర్దుకుని బయల్దేరేందుకు కొత్త లోకానికి  
ఈ వీధిలోనే .... ప్రయాణం
దూరంగా కొండైమీదనుంచి
ఎంతో ప్రకాశవంతంగా కనిపిస్తున్నాడు సూర్యుడు

మనిషి మనిషిలా సూర్యుడై
స్వయంప్రకాశం తో బ్రతికితే ఎంత బాగుంటుందో 

నేను వెళ్ళాలి అనుకునే .... ఊహాతీత ప్రపంచం అది
అక్కడ మనిషి శూన్యుడు సర్వమూ .... 
ఎక్కడో లేని ఇక్కడా కాని ప్రపంచం    
ప్రతి క్రియకూ ప్రతిక్రియే పర్యవసానం కాని
కాలానికి మాత్రమే తెలిసిన బంగారులోకం .... అది  




ఆకాశం మాత్రమే అనుభూతి చెందగలిగిన
అందమైన బంగారు లోకం 
మనిషి విపరీత ఆలోచనల విశిష్ట నిర్మాణం .... 
అందం వనమై ఆనందం తాండవం చేసే
ఒక నూతన అనుభూతుల ధామం .... అది

ప్రతిదీ ప్రతి ఒక్కరూ పట్టించుకోని
ఎవరు ఎవరినైనా
వారి జీవితం కంటే ఎక్కువగా ప్రేమించగలిగే 
ఏ సామాజిక కట్టుబాట్ల గోడలూ
ఎవరినీ ఇష్టానికి భిన్నంగా బంధించలేని ....

స్వేచ్చగా ఆలోచించగలిగే ....
ఎవరి కాళ్ళ మీద వారు నిలబడి నిండుగా శ్వాసించగలిగే
అస్పష్ట, నిరాకార, సూక్ష్మరూపులయ్యేలా  
కష్టాలు బాధలు అందువల్ల కలిగే నొప్పులు ను
శాశ్వతంగా వొదిలెయ్యగలిగేలా

ఆ ప్రపంచంలో మనిషి సమాధి స్థితి లో
తన్మయత్వం లో వ్రేలాడొచ్చు

బూత వర్తమానాల్లో మనిషి
మునిగి తెలుతూ ఊగిసలాడుతుండొచ్చు
చీకటి కాంతి తెరల మధ్య ....
అక్కడ తప్పులు దిద్దుకునేందుకు భూతం లోకి
వర్తమానం లోంచి .... ప్రయాణం సాధ్యమే 

Monday, September 10, 2018

నిరామయ(ప్రేమ)భావన




పోగొట్టుకోలేని
కావాలనుకుని పొందలేని
నిర్మలత్వం,
నిరాకారం నీవు     
ఎక్కడికి వెళ్ళినా
సర్వం నీవేలా ఉండి
ఆరంభమూ
అంతమూ కాని 
హృదయం
నిండిపోయిన
సమర్పణా భావన
అనుభూతివై  
ప్రతిచోటా ఉండి
కళ్ళతో చూడలేని
దైవత్వానివి, నీవు
గాలిలోనూ
నేలమీదా
అంతటా వ్యాపించిన 
బ్రహ్మాండం బ్రద్దలైన
నిశ్శబ్దం శబ్దానివి