ఉక్కిరిబిక్కిరిని చేస్తూ ఉన్నాయి
నీ ఆలోచనలు
కత్తుల్లా నా చర్మాన్ని కత్తిరించేస్తూ
గుసగుసల్లా వినిపించీ పించని
ఏవో పదాలు
నీ మాటలు
ఎర్రని ద్రవం లా ప్రవహిస్తూ
కొట్టుకుపోతూ ఉన్నా .... ఆ ప్రవాహం ఒరవడి లో
ఎరుపెక్కిన కళ్ళలోంచి రక్తం
బొట్లు బొట్లై
కరకు రాతి నేలమీద
రాలి గడ్డకట్టుకుపోతుంది.
వేటకుక్కల్లా నీ జ్ఞాపకాలు కొన్ని
వెంటాడుతూ ఉన్నాయి నన్ను ....
ప్రతి క్షణమూ అప్రమత్తమై
ముని వేళ్ళమీద ఉండక తప్పడం లేదు.
అర్ధరాత్రి వేళ కూడా మంచమీద
మేల్కొని ఉండక తప్పడం లేదు.
నీ ప్రేమ
ఒక గొప్ప ఔషధం అనుకునేవాడిని
ఎప్పుడు నీవు నా పక్కన లేకపోయినా
ఒక అనర్ధ ప్రయాస అనిపిస్తూ ఈ జీవితం
అది నా సిరలు దమనుల్లో
మాదకద్రవం ప్రవాహం అవుతుందనుకోలేదు.
రాక్షస పక్షి బొడ్డు కింద
వ్యసనాల ప్రాణినై
వ్రేలాడుతున్నాను.
నేలను తాకలేక
అశక్తత
వింత అనాసక్తత
ప్రాణాలు పోతున్నట్లున్నా
కాలం కాలి గోళ్ళ మధ్య
నలిగిపోతూ
ఊపిరి అందడం
దిక్కు తోచడం లేదు.
పైకి, ఇంకా పైకి ఆకాశం లోకి
మబ్బుల మధ్యకు
లాక్కుని వెళ్ళబడుతున్నా
శరీరం తేలికైపోతూ
గాలి ఒరిపిడికి
మండుతున్నాయి కళ్ళు ....
కన్నీళ్లు కారుతూ
అయాచితంగానే
ప్రార్ధిస్తున్నాను.
పశ్చాత్తపరహితం గా
స్వేచ్చ కోసమో
సామాన్యత కోసమో మరి
కానీ, పోగొట్టుకున్న జీవితం
బలహీనతలు లక్ష్యంగా
కాలం
అగ్నిని ఉశ్వాసిస్తుంది.
నిర్దాక్షిణ్యంగా
నా వైపు
ఆబగా చూస్తూ
ఇప్పుడు
దాని దంతాల లాకెట్టు
నాకు
స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది.
ఎవరు నిన్ను
నా నుండి రక్షిస్తారు
ఈరాత్రి ....
నేను విందు చేస్తుంటే అన్నట్లు