Tuesday, February 21, 2017

అవ్యవస్థీకృత అందం



కాలుతున్న కోరికల
విరజిమ్మిన పొగల ఆవిరులు
కామమోహపుటాలోచనలు
మంటలు రాజుకుని కాల్చేయబడిన
ప్రియ అవశేషాల
బూడిద రాసులు అవి

ఏ పగిలిన గుండెల విరిగిన ఎముకల
కలిసిన అనుబంధాల
చిరిగిన అనురాగాల
సామాజిక వ్యక్తావ్యక్త అగ్రాహ్య,
అబోధ్య ప్రేమ పరిమళాలో అవి


సూర్య కిరణ ప్రచండ వేడిమి కి
మాడిన దూళి సెగలు
ఫెళఫెళమను ఉఱుముల
విలయ ఘర్జనల విన్యాసాలు అవి
దూరంగా ఎక్కడినుంచో
వినీవినబడకుండా వినిపిస్తున్న
పల్లె జానపదాలను స్తబ్దం చేస్తూ

ఆ ఘటన సంఘటనల
అవగాహనారాహిత్య పరిస్థితుల
సుడిలో కొట్టుకుంటున్న సగటు మానవుడి
ప్రతిబింబాన్ని చూస్తున్నా
నేను చూస్తుంది నన్నే అయినా
నన్ను కాదేమో అనిపిస్తుంది ఎందుకో

నేను, నా అస్తిత్వం మారినట్లే
ప్రపంచమూ మారి
అసంపూర్ణత్వం అవ్యవస్థీకృతమైన ....
పరిణామక్రమం లా
ఆ క్రమంలోనూ ఏదో అందం ....
ఆకర్షణ మిళితమై ఉన్నట్లు ఆకర్షిస్తూ

Wednesday, February 15, 2017

శేషం



మునిగి
దూరంగా
కొట్టుకుని పోతున్నాను.
ఆరాటపడుతున్నాను. 
శ్వాస అందని
ఎదురుచూపులు చూస్తూ
తల్లడిల్లుతూ
నువ్వొస్తావని, రక్షిస్తావని
తెలిసినా తెలియకపోయినా 
మరో మార్గం లేదు.
కళ్ళు తెరవాలనుంటుంది.
కానీ, 


కాలమే బలవంతంగా 
నా కనురెప్పల్ని
ఏ గ్లూతోనో మూసేసినట్లు
తెరవలేని స్థితి ....
చివరికి 
నేను చెయ్యగలిగింది,
చేస్తుంది మాత్రం
మిగిలి ఉన్న
పెనుగులాడుతున్న
ఆ క్షణాలు ఆ ఘడియలే
నా భాగ్యం అనుకుని
ఆనందించడమే
ఎంతవరకూ

Saturday, February 11, 2017

మనోవైకల్యం



నిన్నే మనోహరీ, 
కాస్తంత సమయం నా కోసం వెచ్చించవా
చూస్తూ చూస్తుండగానే 
మతిస్థిమితం కోల్పోయాననిపిస్తుంది. 
అందరిలా నడుచుకోలేను. 
ఒక వ్యక్తిలా కాక అసామిజికంగా జీవిస్తూ 
అస్పష్టంగా విడ్డూరంగా ఉంది అంతా 
నిజంగా నాది స్థిరబుద్ధి కాదా అని ....

నీవే ఏదో ఒకటి చెయ్యాలి. 
ఎక్కడికైనా దూరంగా తీసుకుని వెళ్ళైనా సరే 

నీవూ చూస్తున్నావుగా .... ఎందుకో మరి 
 ఎవ్వరినీ కలవను .... కలవాలని ఉండదు. 
ఒంటరితనం తో తప్ప స్థిమితపడలేను.
బహుశ ఈ లక్షణమే వేరు చేస్తుందేమో 
అందరినుంచి నన్ను ....

నీకోసమైనా నీవు జీవించేందుకు 
 సామాజిక కట్టుబాట్లను వ్యతిరేకినైనప్పుడు 
 కట్టెయ్యొచ్చుగా నన్ను, కనీసం .... 
నేనొక మానసిక హృద్రోగిననుకునైనా

ఉరుముతున్న ఆ ఉరుముల పిడుగు శబ్దాలతో 
 నా అంతరంగం అల్లకల్లోలమై 
అలజడికి గురై 
 సమశ్యలన్నీ బూతద్దంలో కనిపిస్తూ 
పిచ్చివాడ్ని చేసేస్తున్నాయి. 
పవిత్రత జీవితం పొలిమేరల్లో కూర్చుని 
వెక్కిరిస్తున్నట్లు వింత బోధనలు చేస్తుంది.

వైకల్యం అంతా మదిలోనే .... నాలో కాదనుకుని, నీవు 
 నీకు దూరంగా నెట్టెయ్యకపోతే చాలనిపిస్తుంది

Monday, February 6, 2017

సమ్మతించకనే




కాలిపోతున్నావు అలా
నిలువెల్లా నిర్వేదినివై!?
వేదన కానరానీయకుండా
నెమ్మది నెమ్మదిగా
నీలో లోలోపల

ఇవతలికి రావొచ్చు ....
మరి, 
యౌవ్వనవతివి

కానీ ఎందుకో
మళ్ళీ .... అలా నీవు
ఆ అవిభక్త చేతులతో  
భ్రమరం పోటులు
ఎండవేడిమికి లొంగిపోతూ  



సవికల్పజ్ఞానము లోంచి
పుట్టిన యౌవ్వనవతివైనా
గుచ్చుకుంటున్న
ఆ కళ్ళ పరిధిలోంచి
బయటికి వచ్చి
సూటిగా చూడొచ్చని తెలిసినా 

అలా చూసేప్పుడు 
అలసట అశక్తత పెరిగి
అగమ్యురాలివై
వాస్తవాన్ని సూటిగా
చూడలేను అనేనేమో
 
చూడటం లేదు నీవు
విస్మరించి, నీ స్వీయాతిశయం
భావనలను
అంతా అంధకారమే అని
అభద్రతాభావనను పెంచుకుని