అనుభుతుల అల్లిక

ఆకాశం మంచంపై కప్పుకున్న
దుప్పటి మీద నక్షత్రాలు ... నా కన్నీళ్ళు
అలసి విశ్రమించే ...
బాధలు, సంతోషాలు,
విజయాలు, అపజయాలు నెమరువేసేది
కారుమబ్బుల తలదిండులోనే ...
తల దాచుకుని విలపించేది, ఆనందించేది.
ఉద్వేగాలు చల్లారి,
శరీరం కంపించడం మానాక,
హృదయం చంద్రుడి మెత్త ... ఆ లేత మేఘాలు
సముద్రపు నీరే అంతా ... నా మంచం అంచుల్లో ...
ఆకలి మంచానికి ఎవరో రావాలని
చూడాల్సిన అవసరం లేదు!
నా కన్నీళ్ళే ఆహారం!
ఆకలికి ఆహారాన్నౌతూ ... ఆలోచనలు
మది శూన్యంలోకి చూస్తూ ...
ఆలోచనలు క్రిందికీ, పైకీ ఊగిసలాటలు!
క్రమశిక్షణ లేకుండా ...
సంతోషాన్ని మాత్రమే ...
ఆలోచనల టేప్ రికార్డర్లో
రివైండ్ చేసుకునే వీలుందేమో అని ...
వెదికి, చూసి భంగపడ్డాను
మంచాన్ని అతుక్కుని ... నేను
ఆశ, ఆపేక్ష లేని మాంసపు ముద్దను!
నా రాలిన కన్నీళ్ళు ... ప్రత్యేకం!
తారలు, నక్షత్రాలు ...
అనుభూతులు వదులుకోలేను! మరిచిపోలేను ...
నెమరువేసుకుంటూనే ఉంటాను ...
ఆకాశం మంచంపై
కప్పుకున్న దుప్పటి మీద
తారలు, నక్షత్రాలు నా కన్నీళ్ళు
అలసి విశ్రమించాక ... అనుభుతులు తపనల అల్లిక నేను!