కలం కదులుతూ

 






 


మౌనాక్షరాలు కొన్ని ఆమె కలం నుండి దొర్లి
తెల్లకాగితాన్ని పరామర్శిస్తున్నప్పుడు
స్వార్ధపరుడ్ని లా ....
నేను ఆమె తొలి పాటకుడ్ని కావాలనుకుంటుంటాను.
ఆ పదాలు భావనలపై
సర్వ హక్కులూ నావే అన్నట్లు
నా ప్రియ భావనలు, నా అంచనాలు
నా తీపి భ్రమలకు లొంగి .... ఆమె
నా గురించే రాసిన పోస్టింగ్ అనుకుంటాను.

ఆమె కలంలోంచి కాగితం పైకి ప్రవహించే సిరా
నా ఆత్మకు జీవితం లా, ఆ జీవితానికి శ్వాస లా
అనుకున్నట్లు,
ఎంతో సున్నితంగా పరిశీలిస్తుంటాను.
ప్రత్యక్షంగా కానీ పరొక్షంగా కానీ
నా ప్రస్తావన ఎక్కడైనా ఉండుండొచ్చెమో అని.
ఆ అక్షరాలు కదులుతున్నట్లు
కాగితం మించి లేచి
ఎగిరొచ్చి నన్ను పలుకరిస్తున్నట్లు 
ప్రతి పదాన్నీ ఎదలో పొదువుకుంటాను.

ఎప్పుడైనా అక్షరాలలో .... ఆమె,
కుశల పరామర్శలు చదువుతున్నప్పుడు 
ఆమె వ్యక్తిత్వానికీ, కళాతత్వానికీ ఎదురుపడే
ఆ గౌరవప్రద ప్రశంసలు ఒక చక్కని అనుభూతిని కలిగిస్తాయి..
అందుకే, ఆమె భావనలను అక్షీకరించే 
ఆ సిరా అంటే నాకు అంత ప్రేమ
నా ఆలోచనలపై ఆధిపత్యంతో పాటు
అంతర్గత సమాధిస్థితిని నాలో సృష్టించి
నన్ను నియంత్రణ చేసే ఆ స్థితి 
నాకు యిష్టం ....
ఎంతో ఉన్నతం, లోతైన ఆ ప్రశంసాత్మక ఆవేశం ఇష్టం.

నాకు తెలుసు. సులభంగా చెప్పగలను.
ఆమె చేతి ఆయుధం కలం అని.
ఆ కలం విసిరిన అక్షరాల కుట్రకు
నేను లొంగిపోయానని చెబితే అది దారుణమే అవుతుంది..
నిజం మాత్రం
ఆమె ఆలొచనలకు నేను ఆకర్షితుడ్నయ్యాను.
ఆమె ఆలోచనలు నా మది లో నిండిపోయి
మైలురాళ్ళు
పరిపూర్ణ చిత్రాలు గా మారి
దిసా నిర్దేశం చేస్తుంటాయి .... నాకు,
నా జీవన రహదారినిండా అమర్చబడి.

 









ఆమె, ఒక కథ లేక కవిత లేక నవల రాస్తున్నప్పుడు,
ఒక తియ్యని సంగీతం లా
నా తెలివి ని విజ్ఞతను ప్రశ్నిస్తున్నట్లు,
ఆ సీరా అభిజ్ఞాత్మకంగా కదిలినట్లు
రా, రమ్మంటూ ఆ పదాలు
ఎంతో మంచివి లా .... ప్రేమ గా బుజ్జగిస్తున్నట్లు,
నా ఎద లోకి దూరి
ఆ సిరా ఎండిపోయినప్పుడు మాత్రం
ఒక అందమైన కళ గా మారిపోతుంటాయి.
ఆమెకు నాకూ మాత్రమే అర్ధం తెలిసే రూపావిష్కరణలు గా మారి.