తడుముకుంటూ ఉన్నాను.
నా ఏకాంత గృహంలో
అన్ని మూలలా ....
కావలిసిన అమూల్యమైన దేన్నో
ఎక్కడో పారేసుకున్నట్లు
ఆ నీలి ఆకాశం రంగు
జ్ఞాపిక కోసం పిచ్చిగా
మబ్బుల చాటు చంద్రుడ్ని
తెచ్చిస్తానన్న
నాటి నా అనాలోచిత వాగ్దానం
నిజం చెయ్యబోతున్నవాడిలా
నాడు నీకు కోసి తెచ్చిస్తానన్న
ఆ నక్షత్రాలను
భద్రంగా దాచేసుకుని
వెదుక్కుంటున్నవాడిలా
అది మసకేసి దుమ్ముకొట్టుకుని
వెలిసిపోయి చీకిపోయి
శ్మశానం బూడిదలా ....
నీవు ఎప్పుడో పదిహేనేళ్ళ క్రితం ఇచ్చిన
నా పేరు తొలి అక్షరం ఉన్న రుమాలు అది
బహు భద్రంగా
గుండెలకు హత్తుకున్నాను.
కన్నీళ్ళ వర్షం కురిసి కురిసి అలసిన
ఆకాశాన్ని .... నేనై
No comments:
Post a Comment