గుర్తొస్తుంటావు కానీ గుర్తు చేసుకోను

పక్కన ఉన్నా ఎక్కడ ఉన్నా
నా ఆకాంక్ష
నీవు సుఖం గా ఉండాలని
నీవు వెళ్ళిన నాటి నుంచి
కోలుకుంటూ ఉన్నాను
నెమ్మదిగా .... ఇప్పుడిప్పుడే
సాధారణ జీవితం
సామాన్యుడ్ని కాగలుగుతున్నాను.
మరీ అంత కష్టంగానూ 
భరించలేనంత బాధగానూ లేదు

ఆశ్చర్యం కలుగుతూ ఉంటుంది. 
అప్పుడప్పుడూ
ఇది సాధ్యం ఎలా అయ్యిందా అని
ఎలా అయ్యాను?
మామూలు మనిషిని అని
పతనమైన నేను
ఆ పతనావస్థకు దూరంగా
జీవించగలుగుతున్నానన్న భావనలోకి
ఎలా రాగలిగాను అని
ఇది ఆశ్చర్యం కాదు
మళ్ళీ స్వేచ్చా వాయువులు
పిలుస్తున్నానన్న భావనే తప్ప

ఎప్పుడైనా ఒక్కోసారి బాధగానూ
భారంగానూ ఉంటుంది.
ముఖ్యంగా శ్వాసిస్తున్నప్పుడు
అప్పుడే ఒత్తిడి ఎక్కువయ్యి
గుండె ముక్కలైపోతున్నట్లు
తీవ్రంగా కొట్టుకుంటుంది.
కలలు కనే వేళే కలలు రావు.
గమ్యాలు ఆశలూ మరణిస్తుంటాయి.
అందుకే, ఆ స్థితి నుంచి విముక్తి కోసమే
ఎప్పుడో, ఈ శ్వాస ఆపుకునే ప్రయత్నం 

నేను అబద్దాలు చెప్పడం లేదు.
రాత్రి వేళల్లో ఒంటరిగా
నిద్దుర పోకుండా ఉంటున్నానని
కాలనీ చివర
ఏ పార్కులోనో కూర్చుని
విలపిస్తున్నానని .... అయినా
ఆదుర్దా చెందాల్సిన అవసరం లేదు
నిజం గా, నేను సామాన్యం గానే ఉన్నాను.
ఏ గతాన్నీ, నీ జ్ఞాపకాల్నీ
తిరిగి చూడటం లేదు.

నీవు గుర్తుకొచ్చినప్పుడే
ఆ జ్ఞాపకాల నీడలు
జుట్టులు విరబోసుకుని
వెంటాడినప్పుడే
ఈ శ్వాస అందకుండా పోయే స్థితి.
శరీరం లో వేడి తీవ్ర స్థాయికి చేరి
కళ్ళు మసకబారి పోతూ
అందుకే నిర్ణయించుకున్నాను.
ఇక తలతిప్పి చూడను అని
గతం లోకి, మన ఒకప్పటి అన్యోన్యత
అనురాగం జ్ఞాపకాలలోకి.