నేను
ముక్కలయ్యానని తెలుసుకునేసరికి,
ఆలశ్యం అయ్యింది.
నా మనసుకు,
అయినా .....
ప్రేమ మొలక, తొలి వలపు
సాంగత్యం గురించే బోధిస్తున్నాను.
అవే జలాల్లోకి,
మళ్ళీ అదే వరద .....
బురద లోకి .... అదే బాటలో
వయసులో ఉన్నప్పుడు ....
నేను చేసిన పొరపాటు ను
భిన్నంగా ఫలితం చూడాలని,
చూసేందుకు ప్రయత్నిస్తున్నాను.
ఊబిలో
శరీరం కూరుకుపోయి
ఎటూ కదల్లేని,
దూరంగా పారిపోలేని,
స్తిమిత పడలేని స్థితి లో .....
భావనలు, భయాలు మాత్రం
మబ్బులై కమ్ముకుంటున్నాయి.
నేను తప్పేమో!
మనసు పారేసుకుని,
ఎంతదూరం వెళ్ళగలను?
ఇక్కడ నిన్నొంటరిగా ఒదిలేసి
దూరంగా పారిపోగలనా?
ఔనూ .... శిలలా బ్రతక గలనా?
నిజం చెప్పు!? .... అదే నీవైతే ఏం చేస్తావో?
No comments:
Post a Comment