విరిగిన, ముక్కల హృదయంతో
ఒక సగటుమనిషిని .... నేను
నీకు ఎదురుపడ్డప్పుడు .
నయం చెయ్యగలవనుకోలేదు.
ఆశ్చర్యపోయానే కాని
నా లోపలి గాయాలను
నిజంగా చూడగలవనుకోలేదు.
ఉపశమనం కోసం విశ్రమిస్తున్నానని
నా చూపుల్లో
నీవు గమనించే వుంటావు
గమనించే వుంటావు .... ఈ యాంత్రిక
జీవన ప్రయాణానుమతి పత్రాన్ని
ఒక ఆనందాతిరేకపు మెరుపును,
రోజువారీ క్షణికానంద లక్షణాన్ని .... నాలో,
ఆ బ్రహ్మ రాసిన విషాద జీవితం ఇది,
నేను ఒక గొప్ప పాత్రను
సవాలునై,
విచ్ఛిన్నమయ్యిందని
విరిగిన నా హృదయాన్ని గుర్తించడం లో
విఫలమైన నీవు, నయం చేసే ప్రయత్నం లో
శూన్యతనే మిగల్చగలగడం .... తియ్యని వాస్తవమైతే
No comments:
Post a Comment