Wednesday, June 18, 2014

నా ఆశ, ఆలోచన






సరైన సమయమే అని సన్నద్ధుడ్నయ్యి .... సూటిగా
ఈ చెట్లూ పుట్టల మధ్య గా
తూరుపు దిశగా కొండలవతలకి కదలి
పొద్దు పూచే వేళ
ఆ వెలుగు, ఆ ప్రకాశం లో
ఒక కిరణాన్నై ఉండిపోదామని
ఔను! ఉండి భూమంతా పరుచుకుని పాకుదామని


నేనెవరో తెలియని చోట .... అన్నీ నేనే లా
ఆ అవాస్తవ అనూహ్య ప్రదేశంలో
కాలానికి మాత్రమే తెలిసిన
గ్రహ ఉపరితలం పై
నా ఆలోచనల, ఆనందాన్ని ప్రతిష్టిద్దామని
ఆకాశం విచ్చుకుని, ద్వారాలు తెరుచుకుంటే
మరింత అందం, అయస్కాంత శక్తిని పొందుదామని





దయ ఉంచి ఓ ప్రియా! నన్ను అర్ధం చేసుకో
జీవితాన్నీ అలక్ష్యం చెయ్యడం
నా ఉద్దేశ్యం నా అలవాటు కావు .... కానీ,
ఆదర్శం, సామాజిక న్యాయం గోడలు
చుట్టూ కట్టుకుని .... నాలుగువైపుల్నుంచి
నన్ను నేను బంధించేసుకుని
జీవితాని కన్నా ఎక్కువగా. ప్రేమ ను ....
ప్రాపంచికంగానే చూడమని ప్రబోధించలేని





ఎందుకో, నాకు అవగతం కావడం లేదు.
యాంత్రికతను వదిలేందుకు ఎవ్వరూ ఇష్టపడక
శ్వాసించలేక పోతున్నారు.
ప్రాణాన్ని కాపాడుకోవాల్సిన అవసరం
తప్పనిసరై వెదుకులాటకు ప్రాముఖ్యతనిస్తూ
సూక్ష్మ, నిరాకార అగ్రాహ్యతలను పెంపొందించుకుని
బాధను, భారమే అయినా
దూరంగా బలవంతంగా పారద్రోలుకుంటూ


అందుకే ఈ వ్రెదుకులాడుకుంటున్నా
ఎక్కడ ఏ సమాధి, తన్మయత్వ స్థితికైనా
నన్ను నేను వ్రేలాడదీసుకోగలనా అని
అక్కడ, ఎక్కడైతే
ఈ పగలు రాత్రులను విడదీసే
ఆ సరిహద్దుల్లో .... తప్పును ఒప్పుగా
మార్చిచూసుకోగల సరిహద్దుల్లో ....
అక్కడ, అక్కడే
అచ్చోట .... నేనొక బోధివృక్షాన్నైనా అవుదామని

 

No comments:

Post a Comment