Thursday, September 8, 2016

నెమ్మదిగా చస్తున్నాను



నీ నవ్వు ఒక పదునైన కత్తి
మెరుపు వేగంతో
నాలొకి లోతుల్లొకి దిగి
రక్తం స్రవిస్తూ ....
నా గుండె అంతర్గతంగా
 
నీ మాటలు గుండు సూదులు
నా చర్మం
ప్రతి కణాన్నీ గుచ్చి
రంద్రాల మయమయ్యి 
ఎర్రగా మారి .... శరీరం

నీ శిరోజాలు బంగారు తీగలు
విస్తరించి .... అన్నివైపులా
సూర్య కిరణాల వేడి నుంచి
వెచ్చదనం నీకిస్తూ 
మండిస్తూ .... నన్ను

చీకటి లా నీ చూపు
దట్టము, శూన్యము నిశ్శబ్దం
అపవిత్ర అసూయ లా
వ్యాపించి, చాపక్రింద నీరులా
అకారణంగా చంపేస్తూ

No comments:

Post a Comment