Saturday, September 10, 2016

ఒంటరి పోరాటం



ఎంతో అమూల్యమైన సమయాన్ని
కోల్పోయాను.
ఊహల పగుళ్ళలో
పగిలిన హృదయపు
కన్నీటి ఉద్విగ్న భావనల్లో

నోరు ఎండిపోయి కళ్ళు
ప్రతి కదలిక .... భారమైనా
ఎలాంటి హానీ జరుగలేదని
నటిస్తూ ముందుకు కదులుతూ
సర్దిచెప్పుకుంటూ ....

కలంతో కాగితం పై నేను
వ్రాసుకునే ప్రతి వాక్యమూ
నలుపు, నీలం రంగు సిరాలో కాక ....
చిద్రమైన ఆత్మ అవశేషాల
రక్తవర్ణ ఆవిష్కారాలు లా 

అప్పుడప్పుడూ చెప్పుకుంటాను.
నాలో నేను .... అనుకుంటూ,
కన్నీళ్ళతో గుండెను
చల్లార్చుకోగలను అని,
రక్తసిక్తపుటాలోచనలతో
పగుళ్ళను పూడ్చుకోగలను అని,

ఎవ్వరూ రాకపోయినా, తోడు
సమశ్యల సుడిగుండం
సామాజం కురుక్షేత్రం లో
కలిసి పోరాడ్డానికి ....
ఒంటరి పోరాటానికి సిద్ధపడి

No comments:

Post a Comment