అస్పష్ట అగ్రాహ్య నిరాకార అంధకారం
ఊపిరి తిప్పకుండా చేస్తూ
స్రవిస్తూ ఉంది ....
విశ్వాసఘాతక హృదయం
రక్తిమవర్ణపు ధమనులు సిరలు
వంకరటింకర నాళాలలో
రక్త ప్రవాహం ఒత్తిడిపెరిగిన శబ్దం
గాయపడిన ఓటి చప్పుడు తో
నీనుంచి దూరంగా జరిగిన ప్రతి అడుగూ
ఓ తడబాటే, పగిలిన ఆత్మ అశ్రువులే
వడిగా రసాయనాశ్రువులుగా మారి
మరకతముల్లాంటి కళ్ళలోంచి ప్రవాహం లా
ఎలాంటి ఆశావహ తారా లేదు
అక్కడ ఎలాంటి వెలుతురూ లేదు
రహదారంతా చీకటి మయం
నీ ముఖం కానరాకే
అన్నీ తడబడ్డాలే .... అగమ్యుడ్నిలా
వెనుదిరగలేని స్థితి ముందుకే కదలాలి
మాడ్చి వేస్తున్న మనోభావనల్ని
తట్టుకోవాలి
అలవాటు చేసుకోవాలి నేర్చుకోవాలి
అందుకేనేమో అనిపిస్తుంటుంటుంది
ఇంతకన్నా దయచేసి
నేను చనిపోయినా నీ చేతిలో
ఎంత బాగుంటుందో అని
No comments:
Post a Comment