మాతృమూర్తి

కడుపులో దాచుకుని భద్రం గా
తొమ్మిది మాసాలు .... ఓ మాతృమూర్తి
కన్నావు నన్ను
..............
భూమ్మీద పడ్డాక కూడా
నా బ్రతుకును నేను నేనుగా బ్రతకగలిగేలా
అవసరమైన సమయస్పూర్తిని, విజ్ఞతను,
ధైర్యాన్ని నా రక్తనాళాల్లో నింపి
.............
అక్కడ,
ఆ ప్రభుత్వ ఆసుపత్రి లో
ఒక జీవితాన్ని ఆవిష్కరించావు

నీ ప్రేమను ఉగ్గుపాలు గా చేసి
ఎంతో శ్రద్ధగా, మురిపెం గా
నన్నో ధైర్యవంతుడ్నిలా దిద్దావు.
..........................
నా అవసరాలు, నా ఆలోచనలు
నన్ను పక్కదోవ పట్టించకుండా
దిశా నిర్దేశం చేసావు
....................
ఒక పరిపూర్ణ మాతృముర్తి లా
శ్రమ, సహనం, స్వేదం, నమ్మకానివై
నా ఎదుగుదలలో అమూల్యం .... నీ పాత్ర
...................
అప్పుడప్పుడూ నీలో బాధను గమనిస్తున్నాను..
నీ పెంపకం లో లోపం ఉందేమో అని
నీలో నీవు అనుకోవడమూ విన్నాను.
...................
లోపరహిత జీవనం సాధ్యమా అమ్మ
ఈ ప్రపంచం లో ..... పరిపూర్ణత అనేదే లేదు.
ఆ దిశగా నడుస్తున్నాను. అదే చాలు!.

అమ్మా! నీకోసమే ఈ కవిత రాసుకుంటున్నాను. .
నీకు తెలియాలని కాదు..
నా మనసు మాటలివి.
................
నీ ప్రేమ లో పుత్ర మోహాన్ని మించిన
దేవతాతత్వాన్ని చూసానని,
నీ ప్రతి చర్యలో అంకితభావనను గమనించానని,
................
నీకు ఎలాంటి అసౌకర్యమూ కలగకుండా
చూడాల్సిన బాధ్యతే ఒక వరం అని,
మనసు మాటకు అక్షర రూపం ఇస్తున్నా! అంతే!
.................
నీ అనురాగం, నీ మమకారం నీ రూపం
నీవు కాదా కారణం? .... అమ్మా!
ప్రతి స్త్రీలోనూ ..... పవిత్రతను, తాపసి నే చూడగలగడానికి ....
నీ ఆశిస్సులు శ్వాసగా .....!!