బీటలు పడి
పొలం .... కమ్మని ద్వని
ఆ కురుస్తున్న వర్షం ఒకవైపు.
కొండలు విరిగి
చెల్లా చెదురై సమాజం
ఏడుపులు .... నీడలు మరోవైపు.
ఒంటరిగా
నాతో నేను
చెప్పుకుంటున్నా!
ప్రచార మాధ్యమం
ద్వారా
చోద్యం చూస్తున్నా!
సామాజిక జీవిని .... కానీ,
వెలుపలి వర్షం తడి బట్టల చల్లదనం
నా వెన్నులో సలపడం లేదు.
అందుకేనేమో,
చందా లు .... బాధ్యత గా,
నాకు, నా ఇల్లే స్వర్గం అన్నట్లు!
No comments:
Post a Comment