Wednesday, October 22, 2014

రామపాదం తాకని శిల, ఆమె


ఆమె, ముఖంపై
దూళితో కలిసి జారిన
ఆ మురికి కన్నీళ్ళ
పావన నదీ జలాల లో
తడిసిన పుణ్య స్త్రీ ....
నిశ్శబ్దంగా కూర్చుని
కాలచక్రగమనంలో
నమ్మి, మోసపోయి
సర్వం కోల్పోయిన
తన జీవన ప్రతిబింబ చిహ్నాలు
చిత్రం లా .... క్షణాలు కొన్ని
బైర్లు కమ్మి
నిశ్శబ్దం రాలిన
కన్నీళ్ళను కొన్నింటిని
కర్చీఫ్ తో .... కాలం తుడుచుకుంటూ
గమనించిన ఒక నిజం,
గుండె భారం మానవత్వం మొయ్యలేనంత ....
భావనల గాడత లోతు
ఏ నాగరికతకూ అందనంత ఎత్తు అని, 
అంతులేని ఆ ఆలోచనల అంచుల్లో
అప్పుడు ఆమె
ఒక శిల లా
ఒక అహల్య లా ....
ప్రకృతి పరిహసించిన ఒక వనం లా

No comments:

Post a Comment