చీకటి కవిత
ప్రతి లైనూ
విషాదమే నా రాతల్లో
తన రోత మురికి జిగురు మత్తు
చినుకు తడిచిన కాగితంపై
వణికే చేతులు గతాన్ని తడుపుతూ
ఆ నవ్వులు నిండిన రోజులు .....
ఇప్పుడొక మాయ అయిన కలలై
ప్రేమ .... అనుభూతి మాత్రమే అయిపోయి
మళ్ళీ ఎప్పటికీ తాకలేని ఓ కోరికగా మిగిలిపోయి
ప్రతి పశ్చాత్తాపంలోంచి
ఒక కొత్త కవిత పుడుతూ
చీలిన మనసుతో
అమావాస్యలా ఆమె మళ్లీ వచ్చింది
ఈ రాత్రి కూడా
నా కవిత్వంలో ....
విషాదం చీకటి కవితయ్యి
No comments:
Post a Comment