మనసు తలుపు

నా మనసు తలుపు 

ఎప్పుడో మూసుకుపోయి ఉంది

ఎవరినీ లోపలికి రానివ్వకుండా 

ఎన్నో ఏళ్లు ....

అలాగే మూసుకుపోయి ఉంది 

కానీ ఎలాగో నువ్వు వచ్చావు 

ఎప్పుడు గమనించావో, వచ్చావు 

దానికి సరిపోయే తాళం చెవితో 

నీ ప్రేమను పంచుతూ ....

అంతులేని కొత్త ఆశలను చూపిస్తూ  

 లక్ష్యసాధన    

ఎప్పుడు ఎలా ఉన్నా, ఏది ఎదురైనా 

వెనక్కి తిరిగి చూడకుండా 

ముందుకే సాగాలి    

 

దారి ఏదైనా .... ఏది ఎదురైనా  

ఎవరేమి అనుకున్నా  

మన లక్ష్యం .... జీవితంపై గెలుపు   

జీవితం ఒక సవాల్ 

ప్రతీ పరాజయమూ 

ఒక పాఠం  

సక్రమమైన సిద్ధతతో   

విజయపదం వైపు 

కదిలే క్రమంలో .... మనం  

సమర్థతను కౌగిలించుకుని 

సోమరితనం  

దూరంగా పెడదాం 

విజయసాధన .... గెలుపు కోసం 

పాదాలకు బలమిచ్చి   

ముందు ముందుకే కదులుదాం  

 

 పగిలే ఎప్పటికీ  

నేను, ఆ వాయిద్యంలోని 

రంధ్రాలన్నింటిలోంచి 

ప్రయాణం చేసా 

ఇప్పుడు నేను 

ఓ పగిలిన స్వరాన్ని 

ఆ వాయిద్యం గుండెలోంచి 

నన్ను గెంటేసారు 

మళ్లీ అందులోకి 

దూరాలని ప్రయత్నించా   

పలితం లేకపోయింది  

ఇక ఆమె పాడే పాటలో 

నేనుండను  

ఇకపైన ఎప్పటికీ  

మళ్లీ ఎప్పటికీ .... ఉండనేమో 

 నీవు నేను 

నీ కళ్ళే .... అంతులేని   

నేను మునిగిపోవాలి అనుకునే   

లోతైన నిఘూడ సాగరం    

నీ శరీరం .... సుదూరంగా  

నేను పదే పదే, సంధ్య నుండి ఉదయం వరకు 

అలలా వచ్చి తాకాలనుకునే తీరం  

నీ ఆత్మ .... అనంత అగాధం 

నా రహస్యాలన్నింటినీ

భద్రంగా దాచుకోవాలనిపించే అంతరాళం  

నీ ప్రేమే .... నా నివాసం 

నీ అలల తాకిడితో  

నన్ను తీరం చేర్చే పరిపూర్ణత్వం  

 

విరిగిన మనసు  

ఏ ప్రయత్నమూ లేకపోయినా .... 

మనసులు విరుగుతూ ఉంటాయి  

చివరి ముద్దులో తడిపిన భావాలు

చెవిలో ఊగే గాలిలా 

విసురుగా తాకే బాధగా మారి   

కాలం నా కోసం నీ కోసం ఆగదు 

మన ప్రేమకి రెక్కలు రావు  

తాకాలన్న కోరిక లోపల ఉరకలేస్తూ 

మధ్య మిగిలేది గాలి మాత్రమే 

ఒక పాట .... రాగం లేకుండా 

పాడే శక్తిని కోల్పోయినట్లు   

పట్టుకోలేనంత త్వరగా

విడిపోతున్న క్షణాన్ని పట్టుకునే ప్రయత్నం .... 

గాలిలో వేలాడే తలపులా    

 చీకటి కవిత

ప్రతి లైనూ

విషాదమే నా రాతల్లో

తన రోత మురికి జిగురు మత్తు

నిశ్శబ్ద నీడల రాత్రిలో కరుణగా జారిపడుతూ

చినుకు తడిచిన కాగితంపై

వణికే చేతులు గతాన్ని తడుపుతూ

ఆ నవ్వులు నిండిన రోజులు .....

ఇప్పుడొక మాయ అయిన కలలై

ప్రేమ .... అనుభూతి మాత్రమే అయిపోయి

మళ్ళీ ఎప్పటికీ తాకలేని ఓ కోరికగా మిగిలిపోయి

ప్రతి పశ్చాత్తాపంలోంచి

ఒక కొత్త కవిత పుడుతూ

చీలిన మనసుతో

అమావాస్యలా ఆమె మళ్లీ వచ్చింది

ఈ రాత్రి కూడా

నా కవిత్వంలో ....

విషాదం చీకటి కవితయ్యి

 ప్రచ్ఛన్నవేదన

ప్రతి గొడవలో 

పగిలిపోతున్న నా గుండెకు,

తప్పెవరిదో తెలియదు.

నువ్వు చూసేది నాలోని కోపాన్ని,

నువ్వు చూడనిది 

రాత్రిలోని నా కన్నీళ్లను.

నేను ఓ ఆటబొమ్మను కాను  

ప్రేమకై పరితపించే 

ప్రాణాన్ని.

నాక్కావలసింది ఒక్కటే  

నీ కోపం కాదు,

నీ ప్రేమ

 

విధిరాత 

నీపై నా ప్రేమ 

నిజం అని 

మన దారులు 

వేరు అని 

తెలిసీ   

ముందుకే 

మన గమనం 

అగమ్య యానం       

తప్పని విరహం  

కన్నీళ్లతోనే ....  

 

కలం సిరా కాగితం 

కలం నుండి ఒలికే సిరా  

ఆశయం ఆవేశం భావనల మధ్య 

ఆత్మ ఔన్నత్యానికి స్వేచ్ఛనిస్తూ    

అప్పటికే నలిగిపోయిన కాగితాలపై

సున్నితమైన ఆలోచనలు  

సాధారణమైన మాటలు రాస్తూ  

నా కళ్ళముందు ఎంతో అందమైన 

సృజనాత్మకమైన త్రయం  

అన్నీ ఒకదానికొకటి అల్లుకుపోయి 

 

ఇంకా గుర్తుంది

చలికాలంలో మంచు కురుస్తున్నప్పుడు 

సంగీతం వింటూ చెప్పుల్లేకుండా 

నేను నాట్యం చేసినప్పుడు 

లక్షల జనం ఉన్న వీధుల్లో 

నేను నడుస్తూ 

ఏ చప్పుడూ వినపడనప్పుడు 

నా కళ్ళలో చెమట బొట్లు పడి  

చురుక్కుమని మండుతున్నప్పుడు 

ఇళ్ళు మంటల్లో కాలిపోతూ 

అబద్ధాలు భయంగా మారిపోయినప్పుడు .... 

నాకు ఇంకా గుర్తుంది  

ఇంకా ఆ ....

ఆ లెక్కలేనన్ని కన్నీళ్ళు బొట్లు  

  

నా నివాసం   

 

ఒంటరితనపు ఆవలి తీరాన  

చాలా ఒంటరిగా ఉంటుంది.

 

నా కలలకు తప్ప అక్కడ 

ఇంకెవరికీ ప్రవేశం లేదు.

   

ఆ కలలు కూడా .... 

నాతో నిలవవు ఎల్లప్పుడు 

నేను ఉండేది మాత్రం  

ఒంటరితనపు ఆవలి తీరానే  

 కొన్ని 

కలకూ నిజానికీ మధ్యన  

చీకటి రాత్తిరిని చీల్చి 

నూతనత్వపు కాంతి 

ఆనందం వెలుగులు 

గుండెను పెనవేసుకుని 

ధైర్యం పూ మొగ్గల  

సంతోషపు పరిమళాలు  

మన ఆశల .... కొన్ని 

అనుభూతులు ఏరుకుని    

 నువ్వున్నావని    

నాకు తెలుసు నువ్వు ఉన్నావని 

నీకు అర్థమవుతుంది అని  

ఇది నా మనసులోని మాట 

రెండు ముఖాలున్నాయి లోపల 

నవ్వు, ఏడుపు 

ప్రేమ, ద్వేషం 

నీకు తెలుసు నా నిజం, అబద్ధం 

అందుకే అడుగుతున్నా 

అతను లేకుండా రేపు ఎలా?

ఇక దాచలేను 

"బాగున్నావా?" అని మళ్ళీ అడుగు 

నా గాయం నీకే కనిపిస్తుంది 

నా కన్నీళ్లు ఈ అక్షరాల్లోనే ఉన్నాయి 

ఎవరికీ వినిపించవు 

కానీ మనమంతా ఈ బాధలోనే ఉన్నాం 

వెళ్లిపోవాలని ఉంది 

ఉండిపోవాలని ఉంది 

నాకు తెలుసు నువ్వు ఉన్నావని 

నువ్వు ఉండు 

నేను వెళ్తున్నా ....

కాసేపటికే .... తిరిగి వస్తా 

 అడుగే దూరం

అడుగు దూరమే మన మధ్య

అయినా అందుకోలేనంత దూరం

లోపల, లోకానికి తెలియకుండా

మన ప్రాణాలు పెనవేసుకునున్నాయి

ఈ అడుగు దూరం దాటడానికి

యుగాలు కావాలి అనిపిస్తుంది

ఆశ, ఎప్పుడోప్పుడు ఏ తుఫానో వచ్చి

నిన్ను నాపై వాల్చకపోతుందా? అని

అప్పుడు, నీలో నీకు నా ప్రాణమిచ్చి

నేను నేలరాలినా ....

నీలోనే మళ్ళీ మొలకెత్తలేనా అని

 పగటి నిద్ర 

అది మైకం కాదు,

అదో వింత అనుభూతి 

మెత్తని సోఫాలో జారుకుని 

లోతైన నిద్రలో

లాలిపాటను శ్వాసించినట్లు 

కానీ అది హాయి యా, 

నేను మేల్కొనే క్షణమా? 

మెత్తదనం నుండి నెమ్మదిగా లేస్తూ,

నా ఆత్మ పైకప్పుకు తాకి 

అప్పుడు విన్నాను 

పైకప్పు మీద పడే వాన చప్పుడు 

రాళ్ళు తడుస్తున్నట్లు  

అది

కురుస్తున్న నా కన్నీళ్ల చప్పుడు