తల వొంచకు అంటూ ఉంటావు.
నేనేమో ఇక్కడ యాచిస్తూ ఉంటాను
తప్పయ్యింది క్షమించవా నన్ను అని
బలహీనుడ్నై .... నలిగిపోతుంటాను.
నీ మౌనం తో నా బలహీనతే నన్ను నలిపేస్తూ
నాకు ఎప్పుడైతే నీ సాన్నిహిత్యం తోడు
అవసరం అనిపిస్తుందో ....
సరిగ్గా అప్పుడే నీవు
నన్నొదిలెళ్ళిపోయేందుకు నిర్ణయించుకుంటావు
ఒంటరినిచేసి .....
చీకటి పొదిగిన మద్యం కన్నీళ్ళతో నన్ను
మిగిలి ఉన్న కొద్ది ఓపిక తోనే
కాపాడుకోవాలని పోరాడుతున్నాను
జీవితమనే ఏ ముగింపూ
ఏ గమ్యమూ లేని ఈ రహదారిలో
ముందుకు కదల లేకపోతున్నాను.
నా ఉనికి, నా నీడే నన్ను మ్రింగివేస్తూ
దరిలో ఉన్నావేమో అని ఆశగా
నీకోసం వెనుదిరిగి చూస్తే అక్కడ నీవుండవు.
నా మది నిన్నూ నీ జ్ఞాపకాలనూ
తాగేసి మిగిల్చిన ఈ ఖాళీ సీసా చెబుతుంది.
నేను జీవితం లో
మరొకసారి ఘోరంగా విఫలమయ్యానని
నన్ను నమ్మించే ప్రయత్నం చేస్తుంటాయి.
నయమైపోతున్నట్లు,
కానీ, లోలోన మరణిస్తూ, విశ్రమించాలనిపించినప్పుడు
రాతి హృదయమేదో
గుసగుసలాడుతుంటుంది .... భద్రం జీవితం అంటూ
ఆశాజనక కారణం కాని
ఈ ద్రవ వైరాగ్యప్పువ్వు, నా ప్రేమ ఇక పరిమళించదని
జీవితాన్ని మరోకోణంలొంచి చూడలేనని తెలిసీ
బలాన్ని కూడగట్టుకుంటున్నా
బాధనంతా ఏడ్చి ఈ రాత్తిరైనా,
కలలోనైనా .... పలుకరింపునై నిన్ను కలవలేనా అని
No comments:
Post a Comment