అంతా కొత్తే
నిశ్శబ్దరాగం
కన్నీళ్లు ఆమె చెంపలను అల్లుకుని
.... మెల్లగా జారుతూ
అవి అతని పెదవులవైపు జారి ఆ బాధను
మౌనంగా పంచుకున్నాడు అతను
ఒక నిశ్చల ఆలింగనంలో, మౌనంగా
వారు ఒకరినొకరు గట్టిగా పట్టుకున్నారు.
ఆ ఇద్దరికీ తెలుసు,
ఆ గదిలో, వారి శరీరాలు, ప్రేమ మాత్రమే కాదు
ఒక దొర్లిపోయే వీడ్కోలూ వారి మధ్య ఉందని.
అతడి కన్నుల్లో బాధ ఈతేస్తూ,
ఆస్వాసం గాలిలా విరుస్తూ
ఆమె శిరోజాలతో ముడిపడుతూ ....
అతడు ఆమెను మరింత దగ్గరకు లాగాడు.
ఆమె పెదవులు కంపించాయి
అతడి ఊపిరి అసమానంగా మారి
ఆమె పెదవులు .... ఆ నిశ్శబ్ద క్షణంలో
అతడి పెదవులతో మెల్లగా జతవుతూ
ప్రత్యక్ష జ్ఞానం
కీళ్ళవాతంతో వంగిన ఆమె వేళ్లు
రంగు వెలిసిన తోలు కాగితం మడతలు విప్పి
.... పొదిగిన పొడిపొడి అక్షరాల కన్నీళ్ల, మాటల
మరకల అస్పష్టతను .... అనుభూతించాలి అని
కానీ, అంధత్వం ముదిరిన ఆమె కళ్లకు
ఏమీ కనిపించక పోయినా ....
ఆ కాగితం మడతల్లోని మనోభావనలు మాత్రం
అన్ని నాళ్ళ తర్వాత కూడా ....
పూర్ణ ప్రత్యక్ష జ్ఞానం పొందిస్తాయనే ఆశతో ఆమె
ఏకైక మార్గం
అనుకోని మార్పు
జీవితంలో ప్రవేశించినప్పుడు
నాకు తెలియకుండానే
ఒక ప్రశ్న ఉద్భవించింది.
ఇప్పుడే ఇది ఇలా
ఎందుకు జరుగుతుంది అని?
నేను నిర్మించుకున్న
ఏకాంత కట్టడంపై
ఇలా కూలిపోయేంత
తీవ్ర ప్రభావమా అని?
కళ్ళ ముందు ఒక్కసారిగా
పెద్దగా తెరుచుకుంది ప్రపంచం
నేను నిలబడే ఉన్నాను
అసహాయంగా ....
రక్షణ కోసం గోడలు లేకుండా
మార్గం చూపే చిహ్నాలు లేకుండా
కేవలం ఇతరుల మాటలు
మదిలో ఆశలు మాత్రమే మిగిలి
నేను సిద్ధంగా లేను
ఎప్పటికీ సిద్ధంగా ఉండను
కానీ ఎప్పటికైనా
ముందుకు వెళ్ళే ఏకైక మార్గం
దాటడమే
