మీలా నేనూ నల్లబడి మసకేసిపోయానని .... కానీ
నేను మీలా పెళుసు పూరేకులా విరిగి రాలిపోను
నాకు కొన్ని ఆశలు ఆశయాలు అస్తిత్వం ఉంది
ఒక గమ్యము ఒక ఆలోచన .... తోడుగా
నేను ఒక సగటు సామాన్య అమాయక
పాపిష్టి పరమాణువునే కావచ్చు
సూర్యకాంతి వేడికి కమిలి వంగి పడిపోవచ్చు కానీ
పరిసరాలు సుగంధిలం చెయ్యాలనే ఆకాంక్ష నాది
నా చెమట తడి ఆవిరులను గాలిలోకి వీస్తూ
అయినా అనిపిస్తుంది నా అవసరం మీకెక్కువెందుకు అని
దయాశీలత ఏమాత్రమూ లేని మీ పిడికిళ్ళలో నలిగి
మొయ్యలేని బ్రతుకు భారంతో నీరసపడిన క్షణాల్లో
పెంకు కట్టి నలిగి విస్మరింపబడినప్పుడు
నా ఈ మసక మధ్యతరగతి బ్రతుకుకు
ఏ నిరాశ నిస్పృహ నిస్తేజ క్షణాలతో పనిలేదు ....
ఈ ప్రాణం ఈ ఊపిరి ప్రపంచం మరిచిన ఒక జ్ఞాపకం
సమాజం బృందావనంలో పట్టించుకోని, రంగు విరిగి
వడలి రాలు పూ రేకు సౌందర్యం నేనై
No comments:
Post a Comment