శరీరం పై దుస్తువులా కాని
ఆచ్చాదనం ఆత్మీయతవై
చేతికి చిక్కని సౌకర్యం
వెన్ను వెచ్చదనానివై
అప్పుడప్పుడూ బుగ్గపై
పారే వేడి కన్నీటి ధార
కానరానీయని పొడి గీతవై
గోడ అంచున
వెలుగు నవ్వుల
తెల్లని దీప కాంతివై
మూసిన పెదవుల
విరిసిన మందహాసం మాటవై
తెరిచిన కన్నుల
కనురెప్పల
కనుపాపల లోతుల్లో
నేను ఆక్షేపించలేని కళ వై
నా హృదయ పరిమళానివై
నిజం మానసీ
ఎక్కడుంటే
నిన్ను కోల్పోయే అవకాశం ఉండదొ
నేను నాశనం చెయ్యలేనో
అక్కడే ఉండి ఉంటూ
నీవు నాకు కావాలి
No comments:
Post a Comment