ఒడ్డున కూర్చుని
కొలనులోకి చూస్తుంది .... ఆమె
కన్నీటి కొలనులయ్యాయి
ఆమె కళ్ళు
ఎన్నాళ్ళి లా
ఈ ఎదురుచూపుల
ఈ నరకయాతనల
ఆవేదన అని
అప్పుడే
అటుగా వెళుతూ ఉన్న
పిల్లగాలి అల ఒకటి ఆగి
ఆమె భుజాన్ని తట్టింది.
చిరు ఓదార్పు విసురు
స్పర్శతో ....
అతని స్పర్శలా
గోరు వెచ్చదనాన్నిస్తూ
ఔనూ ఎందుకిలా?
ఎందుకు
ఈ ఏకపక్ష మనోభావన
ఈ ప్రేమ
అనాసక్తతను
ఆసక్తి గా
తియ్యని బాధను
తీరని అనుబంధం గా మారుస్తూ
No comments:
Post a Comment