నన్నులోకి చూసుకుంటుటే

 













తూరుపు కొండల్లో నిద్దుర లేచి వడి వడిగా వస్తూ
అడ్డొచ్చానని తన కిరణాల సూదులతో
నిర్దాక్షిణ్యంగా గుచ్చి, నవ్వుతున్నాడు సూర్యుడు.
నేను .... మైదానం లో ఒక తాపసి లా నిలబడి
నన్ను లోకి చూసుకుంటున్నాను.
ఇంతకుముందు ఎన్నడూ చూడనంత సమీపం గా

ఆత్మావలోకనం చేసుకుంటూ ఉన్నాను.
దృడ చిత్తం, ఉక్కు భావనల అనువంశిక లక్షణాలు,
వాటిని కప్పేస్తూ మట్టిరంగు తోలు
ఏ తాజా వ్యామోహం నుంచీ ఉద్భవించనట్లు
సాహసం, ధైర్యం, కృషి, సంకల్పము మాత్రం
సగర్వంగా నడిచే నడకలో కనిపించేలా.,

పైకి కనపడకుండా ధరించిన ఈ గాంభీర్యం మాస్క్ .... చర్మం
కంటి తో చూడలేని అనుభూతి, ఆ శరీరపు వెచ్చదనం
వికాసం, నమ్మకం లా.
నాది అనే భావన, నిర్ణయాల బాటలో
పొదుగుకున్న ధైర్యం, సాహసం
వ్యక్తి దర్శనానికి చాలినంత ఉండి
నిజం! మనిషి జన్మ ఎంత ఉన్నతం ఆనందదాయకం!




 
















ఉక్కు, ఫైబర్, మాంసం, ఎముకల మయం
ఈ కనిపించని అస్తిత్వం,
చూడలేని ఈ గోరు వెచ్చని అనుభూతి
ఆకర్షణాత్మక ప్రకాశం .... ఆనందానుభూతి మనిషిని గా పుట్టడం
ఇప్పుడు, నా చర్మం కప్పిన ఒడిదుడుకులు
నాకు భారమూ, సిగ్గు అనిపించడం లేదు.

ఎముకలు, గుండె, ఊపిరితిత్తులు, రక్తము,
దమనులు సిరలు మాంసం కలిపి కప్పేసిన రూపం
దుమ్ము దూళి లోంచి
వ్యక్తి ఆకారం లో రూపొందించబడి
ఇప్పుడు నేను గర్వంగా ఫీల్ అవుతున్నాను.
అసంపూర్ణుడిననే భావన లేదు.
నన్నులా దిద్దబడిన మానవ బ్రహ్మ చేసిన వ్యక్తిత్వాన్నని.

మట్టి మాలిన్యం విసర్జిత పదార్దాలనుంచి
రూపొందించబడిన వ్యక్తి ఆకారం .... నేను.
నన్ను నేను ఎప్పుడూ ఇంత నిశితం గా పరిక్షగా చూసుకోలేదు.
ఒక స్త్రీ ఒక పురుషుడి అభీష్టాల మేర దిద్దబడిన
తయారైన వస్తువును నేనేమోనని.
ఆత్మావలోకనం చేసుకుంటున్నా!