జ్ఞాపకాల డైరీలో ....

 














ఒక మగువ మనసు తెలుసుకోవాలనే ఈ ఉబలాటం నా ఒక్కడికేనా ప్రతి పురుషుడిలోనూ ఉంటుందా! చిత్రం గా అనిపిస్తుంది ఆలోచిస్తుంటే .... ఒక చిన్న చిరునవ్వు లో ఒక చిరు పలుకరింపులో అంత ఆకర్షణ ఉంటుందా అని.

అప్పుడు నా వయస్సు ఇరవై నాలుగు.

ఆర్ టి సి బస్ స్టాండ్ లో పరిచయం అయ్యింది ఆమె. ఆమె ఎవరో ఎక్కడినుంచొస్తుందో ఎక్కడికి వెళుతుందో తెలియకుండానే మది ఆలోచనలు వాటంతట అవే ఆమె చుట్టూ అల్లుకుపోతున్నాయి. ఆమె కు ఇష్టం కలిగేలా నడుచుకోవాలని .... నాలో తహ తహ. ఆమె దృష్టిని ఆకర్షించాలని, ఆమెలో ఉత్సుకతను పెంచాలని,

ఆమె ఏమి చూడాలనుకుంటుందో అని ఊహించుకుంటూ తర్జనబర్జన అవుతూ .... మండుతున్న బంగారం లాంటి మనసును ఇష్టపడుతుందా లేక వెండిలా మెరిసే కండరాలను ఇష్టపడుతుందా అని ప్రశ్నలు?

ఒక వైపున ఆశ్చర్యం .... మరోవైపున పరిక్షగా చూడలేక పోయానే అని బాధ. చామంతి సొగసని .... ఎర్ర గులాబీలా ఉందని .... చామన చాయ సాధారణ సొగసని .... ఊహల అల్లికలు!?

ఔనూ వేసవి ఉదయపు వేళల్లో, చలికాలపు మధ్యాహ్నపు వెచ్చదనం వేళల్లో ఆమె శ్వాస వేగం సరళమా, భారమా అని? సరళమైన ఆమె మది మెలికలు తిరిగి నాకే ఎందుకు ఎదురుపడింది అని, అప్పటివరకూ ఆమె కూర్చున్న సీటులో ఆమె మరిచి పారేసుకున్న ఆ జ్ఞాపకం .... ఆ చేతి రుమాలు నాకే ఎందుకు దొరికిందీ అని .... ఆ యాదృశ్చికతల పరిణామాల పై అనుకూల ఊహలు?

బహుమర్మంగా పలుకరించినట్లే పలుకరించి అంతలోనే గుడ్ బై చెప్పి మాయమై, మదిని ఊహలు, విచారం తో నింపేసిన ఆమె .... మరోసారి డైరీలో అక్షరాల రూపం లో కళ్ళముందొక్కసారిగా తళుక్కున మెరిసి మాయమయ్యింది.