మరణావస్థ

మరణించిన కళ్ళ మసకేసిన అద్దాలవి
అక్కడ, అన్నీ
జ్ఞాపకాల ఏడుపులే ....
భయంకరమైన కన్నీటి చారలే.

అది బ్రతకడానికి చేసే
పోరాటం అని అనుకోను.
కళ్ళముందు ఆకశ్మికం గా కనిపించిన 
మృత్యువును చూసిన అచేతనావస్థ అనుకుంటా.

ఎంతో లోతుగా నన్ను ఎవరో
భూస్థాపితము చేయబోతున్నట్లు,
బలంగా శవపేటికపై వొరుసుకుపోయేలా
నన్ను ఎవరో తాళ్ళతో కట్టేస్తున్నట్లు,

కాకుల్నుద్దేశించి, తన అయిష్టాలే ఇష్టాలని జరిగే
పిండం ధానాల బంతుల్లాంటి ముద్దలు ....
చేసిన పాపాల ప్రభావాన్నుంచి స్వర్గానికి
సాగనంపే షార్ట్ కట్ల దారులు అవి అనే నమ్మకాలు.

ఏ శతృవు కూడా ఊహించని,
ఇష్టపడని శిక్షలు, ఆ చీకటి విస్తరణలు
సహచరిణిని సౌందర్యరహితంగా
మార్చే సాంప్రదాయ ప్రక్రియలు అవి.

మరణించిన నా కళ్ళ మసకేసిన అద్దాల్లో
అక్కడ, అన్నీ
అనుబంధాల ఏడుపులే ....
భయంకరమైన కన్నీటి చారికలే.

చివరికి నా అస్తిత్వం యొక్క యెముకలు
రంగును కోల్పోయి మట్టేసిపోతున్నట్లు ....
ఔనూ! బ్రతికున్నప్పుడే చేసిన పాపాల్ని
కొన్నింటినైనా సేవ, ధర్మాల తో కడిగి, తగ్గించుకుంటే,