రోషపడ్డాను కనుకే .... చెబుతున్నా!

కథలు, కవితలు
కలలు
నిట్టుర్పులను రాయను .... నేనిక అని.

ఇప్పట్నుంచి
నీ స్పూర్తి
నీ ప్రభావం ఉండవు .... నాపై.

నా దినచర్యల్ని
నేనే చేసుకుపోతుంటాను.
నీ గురించి ఏ మాత్రమూ .... ఆలోచించకుండా,

అన్నీ నార్మల్ గా ....

తింటాను. తాగుతాను. తిరుగుతాను.
సినిమాలు చూస్తాను
ఆలోచిస్తాను, అందరిలా ....

నల్ల త్రాచులాంటి నీ కురులు,
నిండు తారల్లా మెరిసే నీ కళ్ళు,
ఆ చూపు అయస్కాంత శక్తి
నీవూ నేనే ఉన్నప్పుడు, గదిలో
ఒకప్పటిలా .... 
ఇప్పుడవి నన్నేమాత్రం ప్రభావితం చెయ్యలేవు,

ఎవ్వరూ చూడనప్పుడు ఆన్ లైన్ లో
చదరంగం ఆడుకుంటానే కాని,
మునుపటిలా, నీ కొంగుకు వ్రేలాడి ....
ఏవో తుంటరి భావనల్ని
గజిబిజిగా రాసుకుని మదిలో .... తరువాత
ఏ కవిత గానో కథగానో
నిన్ను కేంద్రబిందువును చేసి .... రాసుకోను.

నాకు నేను, ఎవరి తోడూ లేకుండా .... జీవించగలను.
నియమబద్దం గా .... 
సమయానికి పనికి వెళ్ళగలను.
పెళ్ళిచేసుకుని పిల్లల్ని కనగలను.
త్రాగి తినగలను.
సంపాదించిన డబ్బు ఆదా చెయ్యగలను మరణించేలోపు.

నేను చెబుతున్న ఈ చర్యలను
పాటించడం .... చాలా కష్టమని,
చెప్పినత సులభం కాదని
నిన్ను కోల్పోతానని తెలుసు.

ఊపిరాడని అధ్వాన్న స్థితే .... అయినా
నన్ను కాదనుకోవడాన్ని మించిన శిక్షని మాత్రం 
అనుకోను.