అది ప్రేమేనేమో ....?

 











నిదురించాలనే విఫల ప్రయత్నం ....
నిశ్చల సమాధి లో తపస్వి లా,
నీ ఎద లో,
నిదురెరుగని ఆ నిశ్శబ్ద స్మశానం లో,
పరావర్తనం చెందని ....
ఆ కాంతి రహిత ప్రస్థానం లో,
అల్లుకునున్న ఆ చీకటి పొగమంచు ముసుగులో,
నిద్దురలో .... 

 









ఎవరో .... గీసి సృష్టించిన రూపాన్ని లా,
పూసిన చిత్రవిచిత్ర రంగుల కలయికను లా,
ఆ నక్షత్ర కిరణాల వడపోసిన కాంతిని లా,
వెండి వెన్నెల మెరుగుని లా కావాలని,
సుగంద పుష్ప వృక్ష విశేష లతనులా,
బూడిద రంగు సంరక్షణ కవచంను లా ....
ఏ జీవన అర్హ అనర్హాలను విశ్లేషించని,
కేవలం నీ గురించిన భావనలతోనే అల్లుకునున్న
అనురాగ సారం ను లా, నీ నీడనులా,
నీవు, నన్నూ ....
నా లోని ప్రకాశకతత్వం ను కప్పేసినట్లు,
విచక్షణా జ్ఞానం ను కోల్పోయి ....
నా ప్రాణం, ఆత్మ, ఆలోచనల పరిబ్రమణం
నీ చుట్టే కావడం ను, ఆకర్షణే అని అనుకోలేమేమో?