చూస్తున్నాను
అబద్దాల అంచుల్ని
నమ్మించాలని చూస్తున్న నీ ముఖభావాల్ని
వింటున్నా
వంచన పరాకాష్తను
తేనె పూసిన తియ్యని నీ మాటల శబ్ద తరంగాల్ని ....
నేను పక్కన ఉంటే నమ్మకం తోడుగా ఉన్నట్లే ఉంది అన్నావు.
నమ్మాను .... నిజమని
నీ ఆశల ఆకాశ హర్మ్యం ఆఖరి అంతస్థును
చేరేందుకు
ఎక్కిన మలి మెట్టును అవుతాను నేను అని అనుకోలేదు
నీవు అన్నావు ఆనాడు .... నాకోసమే జీవిస్తున్నాను అని
నేను లేని మరణమే మేలు అని
ఆనాటి నీ చేష్టలు
నమ్మిన నా అమాయకత్వం పిచ్చి ప్రేమ గుర్తుకు వొస్తూ
విరహ వేదన, సిగ్గు .... నన్ను .... లోలో చంపేస్తుంది నాలో.
( 09/JAN/2013 ---- 6.00AM )
No comments:
Post a Comment