ప్రియతమా .... ఓ నా మది భావమా! నమ్మలేకపోతున్నా!
ఎద శూన్యం చేసి .... ఏ దూరతీరాలకో నన్నొదిలెళ్ళావని ....
నాకు నేను చెప్పుకుంటున్నా .... నీవింకా నాతోనే ఉన్నావని
అందుకే ఎంత పెద్ద సమశ్యనయినా ఎదుర్కోగలుగుతున్నానని
సమాధానాన్ని కాగలుగుతున్నానని .... నీవు పక్కన నా మనోబలానివైయ్యుంటే
ఎక్కడ ఉన్నా నీవు నన్ను గుర్తుంచుకోవడం మరిచిపోవని నమ్మకం!
నీవు నాతో పంచుకున్న అనుభూతులు .... మనోహరమైన క్షణాలు
గుర్తుంది ఇంకా .... నీ చిత్తరువుల ప్రదర్శనశాల నా హృదయం అని
నీ సాహచర్య క్షణాల జ్ఞాపకాల్ని .... కలిసి కట్టుకున్న కలల పిచ్చుకగూళ్ళ ను,
ఆ మధురానుభూతుల్ని, ఆ అల్లరి చిరు పోట్లాటల్ని .... మరిచిపోలేకపోతున్నా!
ఇక్కడ .... హాల్ లో, నా గుండె గది గోడకు .... వ్రేలాడుతూ
అందనంత ఎత్తులో .... అందుకో అని కవ్విస్తున్నట్లు ఆ కొంటె నవ్వులు
ఒక దేవతలా ఒక స్నేహలతలా .... నన్ను జాలిగా చూస్తున్నావు.
నా పరితాపం అర్ధమైన దానిలా .... నా ఆత్మ ప్రతిబింబం ఆరని జ్వాల అయి
జీవిత నాకిచ్చిన ఈ షాక్ నుంచి కోలుకోలేకపోతున్నాను.
ఓ మది భావమా! నమ్మలేకపోతున్నా! ఎద శూన్యం చేసి .... దూరతీరాలకు వెళ్ళావని ....
No comments:
Post a Comment