ఓ మానసీ .... నిన్నే

నీవన్నావు ఒకనాడు 
నాతో ఉంటే బాగుంటుందని, ఉంటానని .... 
నన్నెంతో శ్రద్దగా చూసుకుంటానని .... కానీ 
నిజంగా నేనెదురుగా ఉన్నప్పుడు మాత్రం 
నా ఉనికిని గమనించని నీ ప్రవర్తన 
నాకొక పెద్ద చెంప పెట్టు

నేనే ఎంతగానో ప్రయత్నించాను 
నిన్ను ఆనందంగా ఉంచాలని .... వీలైనన్ని విధాల 
 కానీ నిష్ప్రయోజనం 
మనస్పూర్తిగా నీకు నాతో ఉండాలని లేనప్పుడు 
నేనుగా చెయ్యగలిగింది చెప్పగలిగిందీ ఏమీ లేక

అకారణంగా నా కన్నీరు వృధా అవుతుంది తప్ప 

ప్రతిరాత్రీ నిద్దురలోకి జారుతూ రేపైనా 
అంతా సజావుగా జరగాలనే ఆకాంక్షతో విశ్రమిస్తాను. 
మరునాడు, ఏదీ మారదు నీ నా దూరంలా ....
చివరికి నేను గ్రహించిందొక్కటే 
 మార్పు, మనశ్శాంతి అసాధ్యం అని నీతో