ఏమౌతుందో అని

కోల్పోవాలని ఉంది ఈ అస్తిత్వాన్ని
నిన్ను కలవలేని జీవితాన్ని
ఇన్నినాళ్ళూ ఎదురు చూసి చూసి
అలసిపోయానని చెప్పాలనీ లేదు
కానీ .... అనిపిస్తుంది
జీవించాలని లేదని .... అగమ్యుడ్నై

విశ్రమించేవేళ ఎప్పుడూ
నిస్సహాయత విసుగు అనినిపిస్తుంటుంది.
ఒకవేళ అనాసక్తత పెరిగిందేమో అని ....
అలా అనుకోగానే ఉక్కిరిబిక్కిరౌతాను
జీవితమంతా విసృత ఆలోచనల అపసవ్యతల
అవశేషాలై మిగిలినట్లు .... ఉద్విగ్నుడ్నై
గొంతు గళముతో నా పొడి పెదాలపై
నీ పేరును కూడ పలుక్కుంటుంటాను
అమృతం అద్దిన అనుభూతిని పొందాలని
అది గరళమయమైనట్లై
నిలువునా చీల్చిన మరణానుభూతిని పొందుతుంటాను.
చివరి శ్వాసకై నిన్ను ప్రాదేయపడి
నీపై వాలిన నీరసజ్ఞాపకమై మిగులుతూ
అది అబద్ధమే ....
ఒకవేళ అన్నీ సజావుగానే అని
నమ్మబలికినా ....
లేదు నేను బాధ పడ్డం లేదు అని
అంతా సవ్యమే అని
ఎవరితోనైనా నేను ఒట్టేసి చెప్పినా
అది నవ్వుకోవాల్సిన అబద్ధమే
అదుకే ఈ అనురోధన, నేను మరణించినా
నాకోసం నువ్వు కన్నీరు కార్చొద్దు
బాధ పడొద్దు, ఒకవేళ అలా కాకపోతే
ఆ క్షణాల్ని ఊహించలేను ....
స్థిమిత పడలేను, రాజీ పడలేను.
ఈ ప్రపంచమంతా ఏకంగా మీదపడి .... ఎక్కడ
బ్రతికి బట్టకట్టనీయదో నిన్ను అని