ఆశల ఉయ్యాలలో

ఎన్ని రాత్రులు అలా ఉలిక్కిపడి నిద్దుర లేచానో 
అంతకు ముందు రాత్రి అలసిన శరీరం 
పొందుతున్న విశ్రామము నుంచి .... తలగడ తడిచి 
నాకు తెలియకుండా అనుకోకుండానే 

నా కలలో నేను ఒక ప్రత్యక్ష సాక్షిని 
సామాజికం గా జరుగుతున్న ఎన్నో 
దుర్మార్గ, అలక్ష్య అత్యాచారాలకు 
నొప్పి, మానసిక అశాంతి, ప్రశ్నార్ధక సంఘటనలకు  

అపనమ్మకం, ప్రేమ రహిత ద్వేషమే ఎటుచూసినా  
ఏవో కట్టుబాట్ల దారాలతో ముడిపడి 
తెగని అనుబంధాల చెరలే అన్నీ
ఎన్ని కష్టాలో .... ఆ అనుబంధాలను అపసవ్యం చేస్తూ 

అన్నీ సమశ్యలే ఎన్నో పరిక్షలు .... చివరికి 
నాకు నేను మూల్యత ఆపాదించుకునేందుకు కూడా
అన్ని వైపులా చీకటి అంధకారమే .... అందులోంచి బయటపడటానికి 
జీవితాన్ని మొత్తంగా ఖర్చు చెయ్యాల్సి వస్తూ 

కాలి ఖర్చైపోతున్న ఆ క్షణాల్లోనే ఒక కొత్త కల ....
మరో జీవితాన్ని పొందుతున్నట్లు .... ఈ తెల్లవారు జామున 
జీవితము, వ్యక్తిత్వము .... ప్రేమను పొందుతున్నట్లు
ఏనాటి ఏ దాస్యబంధం నుంచో విముక్తుడ్ని కాబోతున్నట్లు 

ఎంత అందమైన కల, తడవకుండానే తలగడ 
నిద్దుర మెలుకువొచ్చింది. ఉలిక్కిపాటు లేని చీకటమ్మ ఒడి లో
తెల్లవారుఝామున .... ఏ ఆనందబాష్పాల తడి స్పర్శతోనో 
ఏ కొత్త జననంపై ఆశతోనో .... కళ్ళముందు అంతా కాంతిమయమై