సంతోషం కోల్పోయినప్పుడు
కొన్నిసార్లు స్పష్టమైన కారణమేదీ లేకుండానే
నేను ఒంటరిని అనిపిస్తుంది.
అన్నీ సరిగ్గానే జరుగుతున్నా, ప్రేమతో చుట్టబడి ఉన్నా
సంతోషంగా ఉండటానికి నా దగ్గర అన్ని కారణాలూ ఉన్నా
విలువైన స్నేహితులు
అందమైన కుటుంబం
అపారమైన ఆశీస్సులు
మరియు అదృష్టము ....
అయినా సూర్యుడికి నీడ, దాని వెచ్చదనం నాకు తగలదు
గులాబీకి సువాసన లేదు, పక్షుల గానం నిశ్శబ్దంగా
కాకి అరుపు మాత్రమే వినిపిస్తూ
తప్పంతా నాదేనని నన్ను నేను నిందించుకుంటూ బాధ ....
ఆందోళనతో కూడిన ఆడ్రినలిన్ నాలో ప్రవహిస్తూ, పిలవకుండా వచ్చే కన్నీళ్లు
మళ్ళీ నేను ఒంటరిని అనిపిస్తూ
నేనెందుకిలా ఉన్నాను?
నా జీవితాన్ని పరిగణనలోకి తీసుకుంటే, నా ఈ దుఃఖానికి నేనే అపరాధినేమో
ఎందరో నాకన్నా తక్కువ అదృష్టవంతులు, వారి తప్పేమీ లేకున్నా
అద్దంలో నన్ను నేను చూసుకుంటాను
నన్ను నీడలా వెంటాడుతున్న ఆ వికారమైన మృగాన్ని చూస్తూ
దుఃఖపు దుర్గంధం నా ప్రపంచమంతా వ్యాపిస్తోంది
దాని బిగ్గరైన, బరువైన శ్వాస నా చెవులను, దయకోసం నేను చేసే ఆర్తనాదాలతో నింపుతోంది.
దాని ముందు కుంచించుకుపోయి, భయంతో ముడుచుకుపోయే అవకాశం ఉన్నా
నేను దృఢంగా వెనుదిరిగి దాన్ని ఎదుర్కొంటాను
నీ ఆలోచనలు నన్ను ధైర్యవంతురాలిని చేస్తున్నాయి
దానికి వ్యతిరేకంగా నిలబడటానికి, దాన్ని అదుపులోకి తీసుకోవడానికి పోరాడటానికి శక్తినిస్తూ
మరోసారి, ఆ మృగాన్ని బలవంతంగా దూరం నెట్టి, నేను పైచేయి సాధించాను
ఇప్పుడు నా ఆత్మవిశ్వాసం కొంచెం సడలినా.
అయినప్పటికీ...
....నేను ఒంటరినే
No comments:
Post a Comment