మనం అందరమూ
ఒంటరులమే అని అనిపించినా
ఒక్కో సందర్భం లో
ఆత్మవంచన అవహేళనై మిగిలినా
చరిత్ర అదే అదే మళ్ళీ మళ్ళీ
పునరావృతమై
బాల్య దశ భారంగా గడిచి
రేపు అనే అనిశ్చితి కళ్ళ ముందు
అస్పష్టంగా కనిపిస్తూ ఉన్నా
వాయిద్యాలు మూగవోయి
ఫలించని చేతి రాతల
పరామర్శలు
నీ పేరు నీడలో
సమాధి చెయ్యబడినా
ఎన్నో గడిచిన సంవత్సరాల
మారని రాలని పొడి కన్నీళ్ళ
అబద్ధాల కురుక్షేత్రం లో
తొడలు విరిచెయ్యబడినా
ఒంటరినని మది ఆక్రోసించినా
అప్పుడే నేల రాలిన అహంకారపు
నా అనంత జ్ఞాపకాల అవశేషాలు
గుండె ఆకారపు శవపేటికలో
అసంబద్ధ పదజాలమై పేరుకుని
ప్రకోపనలుగా మారిపోతున్నా
నీ పేరు మాత్రం అందంగా రంగుల్లో
నా పెళుసు మనస్సు పొరలపై
చిత్రించబడి .... అంతలోనే
అకారణం గా విసిరెయ్యబడ్డ
ఏ ఒంటరి అనాసక్తతో అయ్యి విలపిస్తున్నా
No comments:
Post a Comment