నేనూ ఆమె 

బస్సులో ఆమె 

కాస్త దూరంలో కారులో నేను  

ఆమె నా వైపు కిందికి చూస్తూ  

కాలంలో ఘనీభవించాం ఇద్దరం  

నేనూ ఆమె వైపే చూస్తున్నాను 

కానీ ఆ చూపు ఆ ఆసక్తి వేరు 

నిజమే, ఆమె పట్ల ఎందుకో జాలి 

ఆమె ఎవరో .... ఎక్కడికి వెళ్తుందో 

ఒక్క చూపులోనే కలిశాయి 

మా మనసులు  

నా ముఖం, కిటికీ అద్దం, 

అద్దంలో ఆమె రూపం 

ఆమె అలసటగా నిట్టూర్చినట్లనిపించింది  

మరుక్షణమే బస్సు బయల్దేరి 

ఆమె ఆమె బతుకు దారిలో 

నేను నా దారిలో 

ఇప్పటికీ ఆలోచిస్తూనే ఉన్నా ....  

బస్సులోని ఆమె గురించి 

నాకు ఇంత ఆసక్తి ఎందుకూ అని   

 ప్రేమంటే!?

ప్రేమ .... మన మనసు చేసే మాయే కాని

కళ్ళు చేసే మాయ కాదు అంటుంటారు.

కానీ, ఆ మనస్సే ఓ మామూలు గుర్రాన్ని

ఓ దేవతాశ్వంగా మార్చి చూపిస్తుంది.

ప్రేమ మానవ జీవన సారం అంటుంటారు.

కానీ, వాస్తవపు డొల్ల రూపాన్ని జయించి

స్వంతం చేసుకోవడంలో దొరికే

ఓ వికృత సంతృప్తేమో అనిపిస్తుంది నాకు

ప్రేమంటే ....

చేదు సొరకాయల గిన్నెలో

తీయని పాకం రుచిచూడటమేమో అర్థం లేకపోయినా

తడబడుతున్న స్వరాలతో

జోలపాట పాడటమేమో ఆ పాటకు నిద్రరాకపోయినా

గ్రహణంలో వెన్నెల మంటను చూడటమేమో

అదో అద్భుతం అని సరిపెట్టుకుని

నిజానికి ప్రేమంటే ....

దేన్ని గుర్తుపెట్టుకోవాలని అనుకుంటామో అదే

 ఈ చోటు నే

అది ఒక పార్థివ పరవశస్థితి

పరివర్తనాత్మకమై సత్యమై ....

నాకీ చోటంటే ఎంతో ఇష్టం .... చాలా చాలా ఇష్టం

నన్ను హింసించే ఆలోచనలు ఉన్నప్పటికీ,

స్వేచ్ఛగా ఉన్నట్లు అనిపిస్తూ

ఎలా ఉండాలన్నా, ఏమవ్వాలన్నా

ఏ క్షణంలోనైనా, నిజంగా పూర్తిగా స్వేచ్ఛ

కాబట్టి,

దుఃఖంలో ఈదడం

చాలా వెర్రితనమే కదా

దుఃఖంలో మునిగిపోనని అనుకుంటూ ఉండగానే

ప్రచండమైన దుఃఖ సముద్రం నన్ను కిందకి, కిందకి,

ఇంకా కిందకి లాగేస్తూ ....

అలల మధ్య నుండి మినుకుమినుకుమంటున్న కాంతిరేఖేదో

నన్ను పైకి లాగుతూ ఉంది

నేను మళ్ళీ ఊపిరి పీల్చుకోగలిగే చోటికి

 

సంతోషం కోల్పోయినప్పుడు      

కొన్నిసార్లు స్పష్టమైన కారణమేదీ లేకుండానే

నేను ఒంటరిని అనిపిస్తుంది.

అన్నీ సరిగ్గానే జరుగుతున్నా, ప్రేమతో చుట్టబడి ఉన్నా

సంతోషంగా ఉండటానికి నా దగ్గర అన్ని కారణాలూ ఉన్నా 

విలువైన స్నేహితులు

అందమైన కుటుంబం

అపారమైన ఆశీస్సులు

మరియు అదృష్టము .... 

అయినా సూర్యుడికి నీడ, దాని వెచ్చదనం నాకు తగలదు

గులాబీకి సువాసన లేదు, పక్షుల గానం నిశ్శబ్దంగా  

కాకి అరుపు మాత్రమే వినిపిస్తూ  

తప్పంతా నాదేనని నన్ను నేను నిందించుకుంటూ బాధ ....

ఆందోళనతో కూడిన ఆడ్రినలిన్ నాలో ప్రవహిస్తూ, పిలవకుండా వచ్చే కన్నీళ్లు 

మళ్ళీ నేను ఒంటరిని అనిపిస్తూ 

నేనెందుకిలా ఉన్నాను?

నా జీవితాన్ని పరిగణనలోకి తీసుకుంటే, నా ఈ దుఃఖానికి నేనే అపరాధినేమో 

ఎందరో నాకన్నా తక్కువ అదృష్టవంతులు, వారి తప్పేమీ లేకున్నా 

అద్దంలో నన్ను నేను చూసుకుంటాను 

నన్ను నీడలా వెంటాడుతున్న ఆ వికారమైన మృగాన్ని చూస్తూ

దుఃఖపు దుర్గంధం నా ప్రపంచమంతా వ్యాపిస్తోంది

దాని బిగ్గరైన, బరువైన శ్వాస నా చెవులను, దయకోసం నేను చేసే ఆర్తనాదాలతో నింపుతోంది.

దాని ముందు కుంచించుకుపోయి, భయంతో ముడుచుకుపోయే అవకాశం ఉన్నా

నేను దృఢంగా వెనుదిరిగి దాన్ని ఎదుర్కొంటాను

నీ ఆలోచనలు నన్ను ధైర్యవంతురాలిని చేస్తున్నాయి 

దానికి వ్యతిరేకంగా నిలబడటానికి, దాన్ని అదుపులోకి తీసుకోవడానికి పోరాడటానికి శక్తినిస్తూ 

మరోసారి, ఆ మృగాన్ని బలవంతంగా దూరం నెట్టి, నేను పైచేయి సాధించాను

ఇప్పుడు నా ఆత్మవిశ్వాసం కొంచెం సడలినా.

అయినప్పటికీ...

....నేను ఒంటరినే 

 ఓ కవీ  

నీలో నీవు .... ఎప్పుడో  

కోల్పోయిన కవి

తన్ను తాను

విడుదల చేసుకున్నాడు  

.... 

కలం కాగితం 

కాస్త దూరంగా ఉంచు  

భావోద్వేగాలు రచనలయ్యే  

ప్రమాదం ఉంది   

 బహుమానం జీవితం

జీవితం .... పూర్తిగా

అనుభూతి చెందాల్సిన

ఒక గొప్ప బహుమానం

ప్రతి రోజూ

ఆశ్చర్య విస్మయాలతో

నిండి .... మరీ

కృతజ్ఞత,

గుండె నుండి ప్రవహిస్తూ

అద్భుత బహుమానం 

బహుమానం దయ

 

జ్వలించే ప్రేమ 

నీలో అనంతంగా 

జ్వలిస్తున్న ప్రేమ  

మండనివ్వు .... నాలో 

ఆ జ్వాలలు  

నా హృదయంలో  

చీకటి ని 

వెలుగుమయం చేసి 

నన్ను శుద్ధి చేసేలా 

 ఆశ  

వెలుగుతూ ఉండాలి  

ప్రేమ అని  

ప్రజ్వలించి 

లోతుగా  

ప్రతి రోజూ  

ప్రతి ప్రేమ క్షణం   

మరో క్షణాన్ని వెలిగించి    

వెలుగు మయం 

చెయ్యాలి 

సంసారాన్ని అని     

 

చీకటి సంకెళ్ళు  

వెలుగు లేదు అక్కడ ఆశ లేదు  

అక్కడ ఈ అగాధంలో బందీనై 

ఆ చీకటి గుసగుసల్లో

కరుడుగట్టిన చల్లదనం కౌగిట్లో 

ప్రతి నీడలోనూ నేనూ నా రూపమే  

అంతంలేని చీకటి సంకెళ్ళతో 

బంధింపబడి

పోరాడేందుకు శక్తి సన్నగిల్లి 

కూసింత కూడా వెలుగు జాడ లేక 

ఆ బాధ, 

ఆ మధురమైన బాధ 

ఆ బాధే నాకు నిరంతర తోడు  

నన్ను బంధించిన గొలుసులు 

ఈ నల్లని చీకటి రాత్రి లోతుల్లోనే  

నేనలా నిస్తేజంగా ఉండిపోయాను 

ఆ నీడలే గెలిచాయి  

ఇక నేను ఆ స్థితిలోనే ఎప్పటికీ